Często zdarza się, że jest przyczyną zmniejszenia produkcji hemoglobiny, co w konsekwencji może prowadzić do anemii. Niekorzystnie wpływa na włosy i paznokcie przyczyniając się do ich odbarwienia.
W poważniejszych przypadkach może doprowadzić do zburzeń pracy centralnego układu nerwowego. Objawia się to zaburzeniem koncentracji, zmęczeniem, odrętwieniem, i innymi schorzeniami neurologicznymi.
Występuje zwiększenie ryzyka zawału, wywoływania rozległych uszkodzeń serca i tętnic oraz pojawienia się nieprawidłowości w zapisie elektrokardiograficznym (EKG).
Niedobór miedzi obniża liczbę białych krwinek co równa się ze zwiększoną podatnością na zakażenia, przeziębienia i inne choroby, czyli ogólny spadek odporności.
Powoduje także zaburzenia w powstawaniu kolagenu, białka które wchodzi w skład tkanki łącznej. Wytwarza ograniczenie produkcji energii przez organizm i obniżenie sprawności enzymów.
Osoby ze zbyt niskim poziomem miedzi w organizmie często mają zaburzenia wzrostu, bladą skórę, obrzęki, łamliwe paznokcie i wypadające włosy. Do objawów należy też nadpobudliwość ruchowa, zwiększenie poziomu cholesterolu we krwi oraz niedostateczne wykorzystanie dostarczonego żelaza i białek.
U dzieci może dojść do zaburzeń rozwoju nerwów, kości i płuc lub zmian w strukturze tkanek nawet całych organów. Przypuszcza się że niedobory miedzi mogą mieć związek z wadami kręgosłupa a zwłaszcza skoliozy, powstającej w wieku rozwojowym.
Jest możliwość odczuwania mrowienia rąk i nóg, oraz ich drętwienie. Oprócz tego zbyt niski poziom miedzi może przyczynić się do rozwoju problemów umysłowych i emocjonalnych (np. apatia, anoreksja nerwowa, depresja).
Dodatkowo może wystąpić powiększenie wątroby i śledziony. Należy pamiętać o tym, że brak tego ważnego mikroelementu może powodować bezpłodność.
Autor: Anna Pająk
Zobacz również opis choroby: Niedobór miedzi
Brak komentarzy