Objawy niedoboru fosforu

Zaraz po wapniu, występuje w największym stężeniu w naszym organizmie. Około 85% występuje w kościach i zębach jako hydroksyapatyt, zwany też cementem kostnym.

Jakie są przyczyny niedoboru?

Przede wszystkim przyczyną jest nieodpowiednie odżywianie i jego zaburzenia. Dieta ubogobiałkowa, a więc taka, w której brakuje mięsa, ryb, jaj, produktów mlecznych i warzyw strączkowych. Powodem niedoboru pierwiastka mogą być również  długie głodówki, które mają wyniszczające konsekwencje dla całego organizmu i zagrażają nie tylko zdrowiu ale i życiu. Podobnie sytuacja wygląda przy biegunkach, wymiotach i nadużywaniu leków na przeczyszczenie. Wszystkie te czynności utrudniają wchłanianie się pierwiastków wraz z pokarmem.

Dodatkowo na niedobór fosforu wpływa nadczynność przytarczyc i przeszczepy nerek. Przyczyn, można też szukać w upośledzeniu wchłaniania fosforanów z przewodu pokarmowego.

Nadużywanie alkoholu również nie działa korzystnie na optymalny poziom makroelementu.

Jak rozpoznać objawy niedoboru?

U osób, u których wykryto fosfateminę, obserwuje się zaburzenia związane z układem nerwowym. Jako, że fosfor odpowiada za przenoszenie impulsów nerwowych, jego brak może powodować przykurcze mięśni, drgawki i encefalopatię. Występuje także nasilona nerwowość, złe samopoczucie i osłabienie organizmu.

Oprócz tego, ze strony układu krążenia, pojawiają się problemy z pracą serca i niedokrwienie narządów, wskutek zaburzenia wymiany tlenu i dwutlenku węgla między komórkami.

Osłabieniu ulegają kości i zęby. Nasila się próchnica, a kości tracą swoją gęstość, objawia się to kruchością a w zaawansowanym stadium, nawet łamliwością kości. Ponad to, występują bóle mięśniowe, mrowienie i drętwienie w kończynach.

Może pojawić się spadek apetytu, zmniejszenie masy ciała, a u dzieci problem z wzrostem.

Niedobór fosforu odpowiada za spadek odporności na infekcje i wirusy oraz upośledzenie mięśni oddechowych.

Jedną z funkcji pierwiastka jest synteza witamin z grupy B, dlatego jego brak, może prowadzić do awitaminozy i anemii.

Jak nie dopuścić do fosfateminy?

Przede wszystkim należy zadbać o zbilansowaną dietę. Warto spożywać czerwone mięso, orzechy, warzywa strączkowe, wątróbkę, każdego rodzaju sery, jaja, mleko i produkty zbożowe.

Przyswajanie fosforu utrudnia nadmiar magnezu, wapnia i glinu, pierwiastki tworzą nierozpuszczalne związki, które nie są wchłaniane przez organizm.

Większe zapotrzebowanie nie pierwiastek, mają osoby młode, powyżej 19 roku i w średnim wieku, optymalna dzienna dawka dla nich to ok 700 mg. O dietę bogatą w fosfor powinni zadbać również ci, którzy nadużywają alkoholu.

Autor:

Paulina Łabędź

Zobacz również opis choroby: Niedobór fosforu